3. Nowy przyjaciel

                                                               Na zachód od Lwiej Ziemi

                                                                                   
 Szeregi lwic podążały wiernie za przywódczynią. Przy prawie każdej z nich szło lwiątko. Niektóre samice niosły wyczerpane drogą potomstwa, w pysku i na grzbiecie. Piekąca żarem pustynia nie dawała za wygraną... nie każdej pisany był dalszy los. Jedne sprzeciwiały się królowej i zostawały w tyle czekając na cud, drugie umierały w drodze. Lwiątka były wycieńczone, powoli ich serca przestawały bić. Vivianne i Nyota nie poddawały się. Stawiały decydujące kroki. Trzymały się blisko matki. Medaliony obciążały ich ciała. Jeszcze bardziej dawały powód, by zostać w tyle i nigdy nie powrócić. Ale coś nie pozwalało im się zatrzymać. Za nimi szła Kampuni. Jej podeszły wiek dawał już swoje znaki. Ciężko oddychała, a z jej pyska wypływała w obfitych ilościach piana. Mimo to nie martwiła się o siebie. Kiedy jej wnuczki słabły Kampuni trącała ku przodzie. W jednej chwili upadła na kłujący piasek. Wszystkie lwice zwróciły się w jej stronę. Królowa schyliła z wysoka głowę i powiedziała:
- Nie możesz się tu zatrzymać, musisz iść dalej.
- Nie córko, ja już nie mogę, nadszedł mój czas -  stado zaczęło między sobą szeptać. Lwiczki wtuliły się w skołtunione futro starej lwicy, tym samym wycierając o nie strugi łez. Źrenice nie reagowały na światło, ostatnim tchem szepła:
- Ta co nosi zbroję...
Nyota skądś znała te słowa. To samo babcia powiedziała jej przed ucieczką z Lwiej Ziemi, kiedy podarowała jej medalion. Ale teraz nic to dla niej nie znaczyło. Lwy zaryczały. To było ostateczne pożegnanie byłej królowej.

***

Minął dzień i noc od od przeprawy. Stado nie znajdowało się już na pustyni. To była kamienista kraina. W dali znajdowała się niewielka dżungla porosnięta zaroślami i dziką roślinnością. Klimat był zimny. Lwicom trudno było się dostosować. W mgnieniu oka ich ciała opadły na twardy grunt i zasnęły, ogrzewając lwiatka. Wszystkie były wyczerpane. Nyota i Vivianne nie czuły zmęczenia.
 Od środka przepełniała je tjemnicza energia, która była przez nie pochłaniana w ogromnych ilościach. Księżniczki oglądnęły się za siebie i ruszyły na przód. Oddaliły się od stada na dość sporą odległość jednego kilometra.
- Co my to w ogóle robimy, to nie ma sensu.
- Przestań Vivian! - Nyocie ktoś przerwał, usłyszały trzask. Lwiczki przytuliły się do siebie . Z góry naskoczyło na nie zwierzę. Wokół rozpętało się piekło, pełno kurzu, ryków i warknięć. Mimo braku świadomości i doświadczenia w walce, siostry wspólnymi siłami przycisnęły napastnika. Pył po kilku sekundach opadł i można było dostrzeć oblicze wroga. To było lwiątko w ich wieku. Miało sierść w kolorze zbliżonym do karmelu, ciemną grzywkę i granatowe oczy. Nyota odpuściła. Jej siostra jednak dalej przyciskała go do ziemi.
- Kim jesteś i skąd pochodzisz?! - próbowała wymusić od niego odpowiedzi?!
- Nie mam rodziny.
- Jesteś wyrzutkiem?
- Daj mu spokój Vivian - nalegała siostra.
- Jak się nazywasz, mów!
- Oshe, nazywam się Oshe. ( czyt. Osze )
- Dlaczego nas śledzisz.
- Tylko obserwowałem! - Nyota miała już dość zepchnęła siostrę z lwiątka i pomogła mu się podnieść.
- Ja jestem Nyota, a to moja sarkastyczna siostra, Vivianne. Przepraszam cię za nią - Vivian zmrużyła oczy - Nasze stado jest tu od niedawna.
- Co macie na szyjach?
- To tylko takie wisiorki...
Nyota i Oshe szybko się ze soba zaprzyjaźnili. Lwiątku bardzo spodobała się lwiczka, mimo, iż  ona o tym nie wiedziała on ją pokochał.


--------------------

* Tak, tak wróciłam do blogspota po tak długiej przerwie. Długo mnie tu nie było, przepraszam, ale nauka nie pozwala mi na żadne przyjemności. Na szczęście piątek zakończeniem roku. Dla tych którzy nie pamiętają, dawniej można było mnie znaleźć pod nickiem Zauditu, później Agge, teraz nastąpiła zmiana.

• Mam nadzieję, że post się spodobał, mimo iż po tak długiej przerwie powinnam przyznać, że mi nawet wyszedł jest wręcz przeciwnie. Następnym razem bardziej się postaram.
• Dziękuję za tylu obserwatorów mimo tak długiej przerwy orzaz tyle komentarzy pod ostanimi postami, mam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej :)
• Kolejny rozdział pojawi się w następnym tygodniu.
• Trzymajcie się ciepło <3
• O i jeszcze coś, dla jasności skrót od Vivianne to Viviann. Tak wiem naprawdę teraz jest krótsze ;)