2. "Wygnanie", medaliony

Kampuni* matka zamordowanego króla stawiała stanowcze kroki ku wracających z polowania lwic. Przewodziła nimi królowa, która pełniła wszystkie obowiązki samotnego władcy. Trzymała w pysku zakrawioną antylopę gnu. Po chwili wypuściła ją , a wszytskie samice rzuciły się na zdobycz. Ariana wyszła na przeciwko starej lwicy. Posłała jej ciepły, zapraszjący do posiłku uśmiech. Pysk Kampuni  ani drgnął na gest. Jej porcelanowa cera naprężyła się.
- Ariana, musimy się stąd wyprowadzić. Nie możemy zostać na Lwiej Ziemi, ani chwili dłużej, postępując tak skazujemy się na przewidywalną śmierć!
- Śmierć!? Tu jest nasz dom, nic nam nie grozi od wieków. Bydła i wody jest pod dostatkiem, to ziemia przodków...
- Nie córko. Jeśli szybko nie opuścimy Lwiej Ziemi, będziemy zmuszone walczyć. Zoren powiadomiła mnie o świcie... na granicę wkroczyły dwa nieznajomy lwy. Lwy, które prawdopodobnie zabiły Shiiru. Co więcej nie są sami. Przewodzą licznemu stadu, składającemu się z większości samców. Idą w kierunku Lwiej Skały i na pewno nie mają dobrych zamiarów. Mój syn nei bez powodu został nei żyje. Nie poradzimy sobie musimy uciekać.

***

Matka Shiiru wskoczyła na jedną ze skalnych półek. Bawiły się tam Vivian i Nyota. Babka podeszła do lwiątek w pośpiechu. 

- Mam coś dla was... 

Lwiczki nastaiły uszu.

- To taka pamiątka rodzinna.

Przed lwiczkami leżały dwa medaliony. Jeden był zielony. W środku wyryte były znaki układające się w krąg symboli przypominających na pierwszy rzut oka łez. Drugi zaś był w kształcie trójkąta, w kolorze złota. Podzielony był na cztery trójkąta, z czego jeden był odwrócony i wydałoby się, że miał pzreźroczystą barwę. Powieszone były na grubych czarnych skórach. Księżniczki nie mogły oderwać od nich oczu, marszcząc przy tym brwi. Kampuni spowazniała, wzięła w łapę oba wisiory i włożyła je wnuczkom na kark. 

- Pilnujcie ich! I pamiętajcie to nie są zwykłe wisiorki.

Vivianne zaczęła zbiegać ze skalnego rumowiska patrząc na kołyszący się medalion. Była królowa zatrzymała łapą Nyotę i szepnęła jej do ucha:

- Ta co nosi zbroję...

*Kampuni - stanowcza/ta zdecydowana

------------------------

• Ostatnio dostałam ataków weny, ciągle mam jakieś pomysły i wiele inspiracji :)
• Mam nadzieję, że rozdział mimo tego, że krótki spodobał się.
• Chcę Wam życzyć Wszytskiego Najlepszego na nowy rok <3
• Postaram się w tygodniu zamieścić różne zakładaki.
• Następny rozdział 11 stycznia. Pozdrawiam i dziękuję za tyle komentarzy pod ostatnim postem <3 <3<3